Girdap

Karıncalar döner yuvalarının etrafında. Pervane, ışığın etrafında. Dönerek kaybolur boşluğa yönelen su, Gezegenler yıldızlarının etrafında Ve dahi İnsan, hem kendi etrafında, hem Kabe'nin etrafında Döner... dolaşır... Bu yüzden bir elini havaya kaldırıp Mevlana ve Şems, Bu yüzden diğerini indirip toprağa, Başı yana düşmüş diri ve mahçup; Döndüler ki boşluğun çevresinde Girdap oluşturan su damlaları gibi, Birleşip aynı merkezin etrafında; Ne kadar yakınsan o kadar hızlı, ne kadar uzaksan o denli sükuta yakın; Döndüler ki bu bir kayboluştur Sevgili'de kaybolmak aslen "kendini buluş"tur. Gözlerin görmediği ana kadar pervane, Parçalanıp yok oluncaya dek nice dünyalar Bir damlası kalmayıncaya dek su, ve ayakları tutmayıncaya kadar İnsan, Döner... dolaşır... Birleşip aynı merkezin etrafında; Çoğaldıkça güçlenen, güçlendikçe çoğalan yığınlarla Ana kaynağa ulaşıncaya dek Buluşur, Birleşir, Parçalanır, Ve yok olur. Böylece Yoklukla; varlık bir olur. Bu kez varlık, yoklukta vücut bulur -Vahdet-i vücud-

Ana kaynağa ulaşıncaya dek Döner... durur...

#şiir #girdap #vahdetivücud #insan